!این صفحه فعلن در وضعیت آزمایشی قرار دارد

2012/11/26

گزارش فستیوالِ ترانه های مبارزاتی - بروکسل



24 نوامبر 2012 - بروکسل
فستیوالِ 
"ترانه هایِ مبارزاتی"
به مناسبت روز جهانیِ مبارزه بر علیهِ خشونتِ بر زنان


 در روز 24 نوامبر از ساعت 20 فستیوالِ "ترانه­ های رهایی" در "خانه ی خلق" در محله ی سنت ژیلِ بروکسل برگزار شد و نزدیک به 700 نفر به مناسبتِ مبارزه بر علیه خشونت بر زنان در این محل گردهم آمدند.
برگزارکننده­ گانِ این فستیوال در فراخوانِ خود به صراحت اعلام کرده بودند که سازمان­دهیِ این برنامه توسطِ هنرمندانِ انقلابی و بازمانده گانِ دورانِ کودتای فرانکو در اسپانیا و دیگر بازمانده گانِ انقلابیِ دهه­ های شورش در اروپا انجام شده است و از همکاری و کمک پرسنلِ خانه­ ی فرهنگِ ژوزف ژاکمو و خانه­ ی کتابِ بروکسل بهره­ مند شده است. این فستیوال، هدفِ خود را مبارزه­ ی علنی با خشونت بر علیه زنان در جهانِ سرمایه ­داری و تمام نقاطِ دنیا اعلام کرد. ابزارِ مبارزه­ ی خود را نیز اجرای کُرِ –گروهیِ- برخی از ترانه­ های انقلابی، رزمنده و فمینیستی دهه­ های 60 – 70 و 80 میلادی معرفی کرد. برگزارکننده­ گان هم­چنین انگیزه­ ی خود چنین بیان کردند که این­ کار درواقع مسئولیتی کمونیستی در برابرِ ضرورت­ های مبارزاتی امروزِ دنیا است که از جانبِ کمونیست­ ها و انقلابیونِ دهه ­های پیش - به سهمِ خود- انجام می ­گیرد.
با این فراخوانِ عجیب و بی­ سابقه در فضای علنیِ جامعه­ ی اروپا بود که با دعوتِ یکی از رفقای مبارزِ بلژیکی امکانِ حضور و شرکت در این فستیوال برای یکی از رفقای "شورای جوانان و دانش­جویان چپ" فراهم شد. به محضِ ورود به برنامه و دیدنِ فضای رزمنده­ ی سالن، چنین اراده شد که بخش ­هایی از این مشاهدات با فعالینِ جنبش مبارزاتی و زنانِ انقلابی تقسیم شود.
سالنِ محلِ برگزاریِ فستیوال که درواقع محلِ تجمع کمونیست ­ها و سوسیالیست­ های بلژیک در دهه­ های پیش از سال 2000 بود محلِ باشکوهی بود. طاق بلند، ستون­ های زیبا با معماریِ قرن 18 شور و هیجانِ تجمعاتِ کارگری را یادآور می ­شد. در همین محل کارل مارکس در زمانِ اقامتش در بروکسل چندبار با نماینده­ گانِ جنبش کارگریِ بلژیک دیدار و گفتگو کرده بود و درست قبل از انقلابِ اکتبر نیز نماینده­ گانِ لنین پیامِ انقلاب را به کارگرانِ صنعتی و نساجِ بلژیک رسانده بودند.*
مجریِ برنامه Claude Semal؛ فعالِ کارگری، فعالِ سیاسی و خواننده–کمدینِ معروفِ دهه­ های 80 و 90 بلژیک بود که به دو زبانِ ندرلندز و فرانسوی برنامه را به زیبایی اجرا و مُدراتوری کرد. Claude Semal از جمله هنرمندانی است که بارها در برابر زندان، برای مبارزینِ مسلحِ دهه­ ی 70 بلژیک کنسرت اجرا کرده است و چندین بار در درگیری با پلیسِ بلژیک روانه­ ی زندان شده است.
گروه­ های شرکت­ کننده در برنامه و هنرمندانِ آن­ها لباس­ های سرخ با شالِ بنفشِ بلندی بر تن داشتند و با ترکیبی حداکثری از زنان سالخورده­ ی دورانِ کودتای فرانکو و یا با تیپ­ های دهه­ های 70-80 اروپا بودند که برخی دختران جوان و تعدادِ کمی مردانِ مسن نیز آن­ها را هم­راهی می­ کردند. برخی از این هنرمندان که درواقع اکتیویست­ های دهه­ های قبل بودند با ویلچیر و عصا به روی سن می ­رفتند. اسامیِ این گروه­ ها و ترانه­ هایی که اجرا کردند به شرح زیر است:
گروهِ Le Donne Cantante: گروه کُرِ دخترانِ جوانِ فمینیست که با ترانه­ ی La Lega برنده­ ی جایزه­ ی فستیوالِ "ترانه­ های کارگران" در شهرِ شارلوآی بلژیک شده بودند و با نامِ "زندگیِ زن" در آن فستیوال شرکت داشتند. این گروه در این شب دو ترانه­ ی زیبا اجرا کرد:
·         ترانه­ ی ایتالیاییِ La Lega که سمبلِ مبارزاتِ انقلابیِ کارگرانِ کشاورزی و صنعتی قرن نوزدهم است و به نقش و سهمِ زنان در این مبارزات تاکید دارد.
·         ترانه­ ی فرانسویِ  L’ Hymne des femmesکه به مبارزات جنبش رهایی زنان در فرانسه -MLF-**  اشاره دارد.
-          گروهِ Le groupe Makyzard: این گروه خود را متولدین محله ­های فساد می ­دانند که در آن محله ­ها گلِ رُز هم می­ روید! عده ­ای جوانِ حرفه ­ای که با سازهای ساکسیفون، گیتار فلامنگو و الکترونیک، جاز و ... ترانه­ های اعتراضی می ­خوانند و معتقدند که اعتراض عادلانه تر از مماشات است! این گروه در فستیوال، ترانه­ ی زیر را اجرا کرد:
·         برگردانِ ترانه­ ی choix des armes و اجرای چند ترانه برای مهاجران و پناهنده­ گان که با هم سراییِ حضار اجرا شدند.

-          گروهِ Rue de la Victoire: گروه کُرِ اتحاد یهودیان مترقیِ بلژیک که مجموعه ­ای از ترانه­ های مقاومت، مبارزه و آزادی را اجرا کردند. ترانه­ هایی که توسط این گروه در فستیوال اجرا شدند به قرار زیر هستند:
·         ترانه­ ی شیلیاییِ El pueblo unido کاری از سرجیو اورتگا در 1973 که سمبل همبستگی و اتحاد در مبارزات رهایی ­بخش آن دوران بود.
·         ترانه­ ی زیبای فرانسویِ Les loup sont entres dans Paris که توسط آلبرت ویدالی نوشته شده و توسط سرژ رِجیانی اجرای تاریخی شده است. این ترانه که دومین اجرای این گروه در فستیوال بود؛ به ورود ارتش نازی به پاریس و اشغالِ آن در طول جنگ جهانی دوم اشاره دارد که به زیبایی از استعاره­ های زبانِ فرانسه برای معرفیِ نازی­ها استفاده کرده­ است.
·         ترانه­ ی انقلابی و فرانسویِ La semaine sanglante از ژان باپتیست کلمنت، که در سال 1871 در پاریس نوشته شده است و به کشتارِ کموناردها در فاصله­ ی 22 تا 29 ماه مه 1871 اشاره دارد. این جنایت با 30000 کشته بزرگترین کشتار در تاریخِ پاریس است.
·         ترانه­ ی انقلابی و فرانسویِ Les canuts که در مورد کارگرانِ کارخانه ­ی ابریشم ­بافی است که روی ماشین­ های ابریشم ­بافی کار می­ کردند. این ترانه­ ی زیبا، ما را به محله ­ی Croix-Rousse در قرن نوزدهم می ­برد.
-          گروهِ La chorale Ephémère: گروهی که از دلِ همین فستیوالِ ترانه­ های مبارزاتی بیرون آمده و شکل گرفته است. این گروه توسط Jo Lesco رهبری می­ شود و ترانه­ هایی که برای این فستیوال انتخاب و اجرا کردند این­ها بودند:

·         ترانه­ ی Dodo Siya اولین اجرای این گروه بود.
·         ترانه ­ی آلمانیِ Quand ils sont venus که توسط Martin Niemoller نوشته شده است. این ترانه داستانِ دیپورت­ های دورانِ جنگ جهانی دوم را بیان می­ کند و به زیبایی با سازِ گیتار اجرا شده است.
·         Senzenina ترانه ­ای مبارزاتی از آفریقای جنوبی است.
·         ترانه­ ی کاتالانیِ L’estaca که در مورد آزادیِ مخالفانِ فرانکو سروده و اجرا شده است.

-          گروهِ Sons du quartier: گروهِ کُرِ محله ی سنت ژیلِ بروکسل است که در برنامه ­ی فستیوال سه ترانه اجرا کردند:
·         ترانه­ ی J’arrive a la ville که توسط Lhass  سروده و اجرا شده است و درباره­ ی پدربزرگ لبنانی وی است که به شهرِ مارسی می­ رسد و داستانِ غریبی او و ....
·         ترانه ­ی Plus rien ne m’etonne که توسط Tiken Jah Fakloy سروده شده است.
·         ترانه­ ی کوباییِ Duerme negrito، که در مورد مبارزه­ ی روزمره­ ی یک مادر است. مادری که در یک رابطه­ ی سخت، باید بچه ­هایش را با کار در شرایطِ کاریِ بسیار اسفناکی بزرگ و نگهداری کند.
-          گروهِ Le chant commun des chorales: گروهِ کُرِ 40 نفره که معتقدند در خواندن هرگونه کنترلی قدقن است! ترانه ­ای که این گروه در فستیوال اجرا کرد با هم سرایی حضار هم­راه شد:
·         ترانه­ ی بسیار زیبایِ Les mains d’or که در مورد کارگرانِ صنعتی و فلزکار است.

در میانِ برنامه و در انتهای فستیوال بحث و سئوالاتِ مهمی توسط برگزارکننده­ گان، هنرمندانِ گروه ­ها و مجریِ توانای برنامه مطرح می ­شد و برگزار کننده­ گان مواضعِ خود را برای حضار روشن می­ کردند. درباره ­ی این موضوع بحث شد که مبارزه­ ی اجتماعیِ زنان ریشه­ ای تاریخی دارد و در دورانِ معاصر نیز تلاشِ کمونیست­ های دورانِ جنگ­ های جهانی، فعالینِ مه 68 و فمینیست­ های انقلابی و زنانِ مبارزِ کشورهای کودتازده­ ی اروپا مثل اسپانیا، پرتقال و یونان، این بوده که مخالفت­ های اجتماعی را در بستری انقلابی هدایت کنند. تلاشِ آن­ها با تمام کاستی­ هایش، اما دستاوردها و نقاط قوتِ مهمی داشت توسط کمونیست­ ها و سایر انقلابیون به درستی شناخته نشد و امروزه شاهد تاثیرات این کم­ بها دادن در همه ­جا هستیم. در دهه­ های قبل؛ مبارزات، تاثیرات و افشاگری­ های فمینیست ­ها تا اجراهای درونِ کاباره­ ها نیز نفوذ پیدا کرده بود و ماهیتِ بسیاری از آثارِ مرتجِ کاباره ­ای را به عرصه­ ای برای مبارزه با مردسالاری و مبارزه بر علیهِ خشونت بر زنان –عمدتاً جنسی- تبدیل کرده بود. در آن دوران بسیاری از ترانه ­های اهانت­ بار در مورد زنان تبدیل به شوها و داستان­ هایی شدند که جوانانِ بسیاری را به کاباره­ ها می­ کشاند و تحت تاثیر قرار می­ داد. سرودهای انقلابی توسط رقصنده­ ها و خواننده ­گانِ کاباره­ ها نیز سروده می ­شد. این تلاش نادیده گرفته شد و امروزه می­ بینیم که در میانِ مردمِ تهی از سیاست –برعکس نسلِ دهه­ ی 60- چگونه ارتجاعیون هستند که آلترناتیو خود را در همه جا پیش می­ گذارند.
در انتهای برنامه، نماینده­ ی گروه برگزارکننده اعلام کرد که به عنوانِ بخشی از بازمانده­ گانِ نسلِ مبارزه، خون و شورش؛ تمامِ تلاش خود را برای مبارزه بر علیهِ خشونت بر زنان به­ کار می­ بندند و با سلاحِ سرودها و ترانه­ های انقلابی و با پشتوانه­ ی وفاداران به آرمانِ انقلاب و جوانانِ حساسِ امروز، کار خود را در همه­ ی اروپا ادامه خواهند داد. فستیوالِ "ترانه­ های مبارزاتی" فستیوالِ تمامِ فعالینِ کارگری، زنان، هم­جنس­ گرایان و همه ­ی افراد تحت ستم است.
زنده باد هم­بستگی انترناسیونالیستی
شورای دانش­جویان و جوانانِ چپ

List if music’s:

La Lega: https://www.youtube.com/watch?v=FW6hYdMM-js

L’ Hymne des femmes: https://www.youtube.com/watch?v=k3TSgI9qOfE

Le groupe Makyzard: https://www.youtube.com/watch?v=s_ovJdllCso

Les loup sont entres dans Paris: https://www.youtube.com/watch?v=KDKt4An_Dbk

la semaine sanglante:  https://www.youtube.com/watch?v=3leg9LNV-fQ

Les canuts: https://www.youtube.com/watch?v=HjNuE28K10M

Dodo Siya: https://www.youtube.com/watch?v=liHTisCbrss

Quand ils sont venus: https://www.youtube.com/watch?v=m-XY2icNZow

Senzenina: https://www.youtube.com/watch?v=j5xp2j0F3wg

L’estaca: https://www.youtube.com/watch?v=GZynD4bx-V8

J’arrive a la ville: https://www.youtube.com/watch?v=3nPwpK2pzJM

Plus rien ne m’etonne: https://www.youtube.com/watch?v=ot420w5f6_8

Duerme negrito: https://www.youtube.com/watch?v=0Jo5mBZZGqU

Les mains d’or: https://www.youtube.com/watch?v=EceGcqBEDh0

* توضیح از مترجم

** Mouvement de Libération de la Femme (feminist political movement in France, mainly active in the 60's and 70's)

گزارش آکسیون اعتراضی در برابر سفارت ایرلند-بروکسل



گزارش آکسیون اعتراضی در برابر سفارت ایرلند بروکسل 21 نوامبر 2012
در اعتراض به مرگِ  Savita Halappanavarکه به دلیلِ ممنوعیت سقط جنین در ایرلند

انتشارِ خبر مرگِ   Savita Halappanavarدر رسانه‌ها، خصوصا رسانه‌های آلترناتیو و شبکه­ی جهانیِ فیس بوک، موجِ خشمی را درمیانِ کمونیست های حساس به مساله‌ی زنان، فمینیست‌ها و دیگر نیروهای مترقی برانگیخت. مطالب و مقالاتِ زیادی در فیس بوک و سایت‌های مترقی منتشر شد که به شرایط سقط جنین در کشورهای اروپایی و زنانی که با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند پرداخته بود. همزمان مطالبِ بسیاری نیز توسط "پرولایف"ها منتشرشد مبنی بر ضرورت ابقاء و گسترشِ ممنوعیتِ حق سقط جنین! خوشبختانه این جدال از فضای مجازی به دنیای مبارزه­ی مادی راه یافت. در چند شهر اروپا (استکهلم، دابلین، هنگ کنگ، هند و ...) عده ای از نیروهای مترقی و هوادارِ آزادیِ سقط جنین میتینگ هایی برگزار کرده و در بروکسل نیز آکسیونی در برابر سفارتِ ایرلند تدارک دیده شد. ابتکارِ عملِ این آکسیون با رفقای حزب چپ سوسیالیست و فمینیست های بلژیکی بود و از ما نیز برای شرکت در برنامه دعوت کردند. ما که این مبارزه را بخشی از مبارزه‌ی جهانی‌مان می‌دیدیم دست به کار تبلیغ و همکاری با این رفقا شدیم.
در هوای سردِ بروکسل و در ساعاتِ ابتدایی شب (ساعت 18) جمعیتِ خوبی گرد آمدند. نیروهای چپ و فمینیست‌ها با پخش بیانیه، شعارها و بالا بردن پلاکارهای خود این وضعیت را محکوم کرده و تلاش داشتند در سخنرانی‌های‌شان بر سر موقعیتِ جنبشِ مبارزاتی در برابر "پرولایف"‌ها و نیروهای مذهبی با هم به بحث بپردازند. جوانان غمگین ایرلندی هم آمده بودند و عده‌ای شمع با خود آورده بودند و عده‌ای پلاکاردهای "دیگر هرگز! " (Never again! – Niet Meer ما نیز پلاکاردهای سرخِ‌مان که حاوی شعارهایی به زبان های فارسی، فرانسه و انگلیسی بود، به همراه داشتیم:
رهایی زن، رهایی جامعه است!
Guns don’t kill people; Pro-lifers with guns kill people!
Keep abortion, safe, free & legal!

زنان سوسیالیست از رابطه‌ی بین عمیق شدن بحران‌های سرمایه‌داری و فشار هر چه بیشتر بر زنان گفتند. از این که در کشورهای اروپایی که به ادعای سرمایه‌داری زنان آزاد و برابر هستند چگونه زنان حتی از اولیه‌ترین حقوق خود محرومند و هنوز هم بابت دستمزد برابر، مهدکودک مناسب و مجانی، بیکاری و ... اولین قربانیان سیستم حاکم و بحران‌هایش هستند و در این میان نداشتن حق سقط جنین باورنکردنی است و بازگشت به گذشته و از دست دادن حقوق پایه‌ای زنان. زن فمینیست از مبارزات زنان برای کسب حق سقط جنین گفتند و این که این مبارزه پایان نیافته و زنان تا به دست نیاوردن قطعی حقوقشان نباید دست از مبارزه بردارند. دختران غمگین و خشمگین ایرلندی نیز دربازه احساسات و هدف‌شان در این تجمع صحبت کردند و با بغضی که در گلو داشتند تأکید داشتند که مبارزه را ادامه خواهند داد.
گروه کوچک ما هم تعدادی از بیانیه های سازمانِ زنانِ 8 مارس (ایران – افغانستان) را به زبان انگلیسی پخش می‌کرد که برای حضار هم عجیب بود و هم رضایت‌بخش؛ نگاه‌ها حکایت از آن داشت که شما این‌جا چه می‌کنید؟! مگر این مبارزه مسأله شما هم هست؟! ... با نگاه‌های متعجب و مشوق شعارهایمان را می‌خواندند. متاسفانه در بحث های نمایندگانِ فکریِ گروه‌های حاضر، عمده‌ی تاکیدات تصویب و حمایت از قانون سقط جنین در کشورهایی بود که هنوز چنین قانونی را ندارند! و خوشبختانه در فرصت کوتاهی که به ما نیز داده شد، رفیق مان "فریبا" (از فعالین سازمان زنان 8 مارس و شورای دانشجویان و جوانان چپ) به نکات دیگری نیز اشاره کرد که توسط یک زنِ فمینیستِ دیگر نیز تاکید شد. او و دوستِ فمینیست‌مان از نقش مشخص سرمایه داری و حضورِ پررنگِ مذهب در کشورهای دنیا پرده برداشتند و با گذر از تعاریف و شعارهای کلی در مورد قانونی شدنِ سقط جنین، به مکانیزم هایی که توسط سرمایه داری به کار گرفته می شود تا حقوق و سرنوشت زنان را از مبارزه ی آن‌ها برای رهایی جدا کند اشاره داشتند. در تاکیدات فریبا نکته ی دیگری بود که با تشویقِ حضار روبرو شد. فریبا از جهانی بودنِ ستم بر زنان و رابطه ی استثمار سرمایه داریِ جهانی با بهره کشی از بدنِ زن و محدودیت های مبارزه ی زنان گفت و این که زنجیرِ مردسالاری از ایران، تا چین و آمریکا تا آفریقا و اروپا این ستم را محافظت می کند و مناسباتِ عقب مانده‌ای توسط نظام ستم و استثمارِ سرمایه داری حفاظت و به کار گرفته می شود. حلقه های زنجیر مردسالاری با مناسباتِ سنتی و مذهبیِ واپس گرا که روی دیگر سکه ی ارتجاعِ سرمایه است بهم بافته شده اند؛ و امروز ما این‌جا هستیم تا بگوییم مبارزات ما زنان از کشورهای تئوکراتیک که نابرابری در آن قانونی است تا قلب جهان سرمایه‌داری به‌هم پیوند خورده و این مبارزات از هم جدا نیستند.
دختران جوان ایرلندی با لبخند به ما اطمینان می‌داندند که منظورمان کاملا روشن است و از این اعلام همبستگی بسیار خوشحالند! آکسیون گرم ما در شب سرد بروکسل با پیام‌های همبستگی و استمرار این مبارزات پایان یافت!

سازمان زنان ۸ مارس (ایران – افغانستان) - بروکسل
۲۱ نوامبر ۲۰۱۲
گزارش تصویری